Podagrycznik - ziele na podagrę, reumatyzm i wiosenne oczyszczenie organizmu

Podagrycznik pospolity (Aegopodium podagraria L.)

Inne nazwy: kozia stopa, srocyna, śnitka, krzemionka, barszlica, ger, giersz, 

Surowiec leczniczy: głównie liście, ale także korzenie

Podagrycznik jest jedną z pierwszych roślin pojawiających się wiosną. Przez jednych znienawidzony za ekspansywność wszędobylski chwast ogrodowy, zmora ogrodników, a przez innych kochany za cenne właściwości lecznicze surowiec zielarski. Polska nazwa podagrycznika pochodzi od jego działania: dawniej leczono nim podagrę, czyli dnę moczanową. Obecnie wiadomo jednak, że nie jest to jedyna właściwość podagrycznika.

Co zawiera: Najważniejszą grupą związków chemicznych wydają się być poliacetyleny (poliiny). Drugą istotną frakcją związków chemicznych obecnych w podagryczniku jest olejek eteryczny, zawierający głównie mono- i seskwiterpeny. W zielu podagrycznika występują również związki fenolowe z grupy kumaryn, kwasów fenolowych i flawonoidów. W liściach, owocach i korzeniach podagrycznika pospolitego znaleziono angelicynę, w korzeniach dodatkowo apterynę. W wyciągach z organów podziemnych oraz nadziemnych A. podagraria zidentyfikowano pochodne kwasu hydroksycynamonowego: kwas kawowy i chlorogenowy, natomiast ekstrakty z ziela zawierały glikozydy flawonolowe, pochodne kwercetyny: hiperozyd  i izokwercytrynę oraz kemferolu: trifolinę i bliżej nieokreślony ramnoglukozyd. Oprócz tego w zielu podagrycznika stwierdzono obecność węglowodanów, choliny, lektyny, kwasu palmitynowego, β-sitosterolu, chlorofilu oraz karotenoidów i składników mineralnych (żelazo, potas, magnez, miedź, mangan, bor).

Podagrycznik ma cztery razy więcej witaminy C niż pomarańcza oraz całe mnóstwo minerałów, mikroelementów, flawonoidów i innych antyoksydantów!

Podagrycznik właściwości lecznicze

• Przeciwzapalne.

Dotychczas przeprowadzone badania dowodzą, że poliacetyleny obecne w podagryczniku mają właściwości przeciwzapalne.  Wykazano, że związki czynne podagrycznika (falkarindiol) działają trzydziestokrotnie silniej niż syntetyczny lek przeciwzapalny i przeciwreumatyczny, wydaje się więc słuszne wielowiekowe stosowanie tego zioła w leczeniu reumatyzmu, tym bardziej, że nie ma niebezpieczeństwa przedawkowania podagrycznika. 

• Moczopędne.

Pomaga leczyć podagrę (dnę moczanową). Jedną z przyczyn podagry jest odkładanie się w stawach kryształków soli kwasu moczowego, a picie naparu z podagrycznika sprzyja odtruwaniu organizmu i wspomaga oczyszczanie go ze zbędnych produktów przemiany materii, których nadmiar może gromadzić się w tkance stawowej i nerkach w postaci kryształów.

• Przeciwnowotworowe.

Obecne w zielu związki: falkarinol mają właściwości cytotoksyczne w stosunku do wielu linii nowotworów, jednak najsilniej wobec gruczolakoraka przewodu pokarmowego (MK-1). Mniej bioaktywny falkarindiol także wykazuje działanie cytotoksyczne.

• Przeciwdrobnoustrojowe.

Poliacetyleny obecne w podagryczniku hamują rozwój drobnoustrojów patogennych dla człowieka, m.in. szczepów Candida albicans, Escherichia coli, Pseudomonas aeruginosa, Staphylococcus aureus, Bacillus subtilis, Mycobacterium tuberculosis oraz opornych na izoniazyd szczepów Mycobacterium avium. ycobacterium avium. Wyciągi etanolowe, octanowe i wodne z ziela podagrycznika hamują wzrost S. aureus, B. subtilis, a także Bacillus mycoides, Enterobacter cloacae, Klebsiella pneumoniae i Pseudomonas fluorescens. 

W badaniach naukowych wykazano, że największą aktywność przeciwdrobnoustrojową wykazują wyciągi wodne, wystarczy więc na trudno gojącą się ranę zrobić mocny wyciąg z rośliny lub przyłożyć rozbite liście na ranę.

• Grzybobójcze.

Angelicyna, obecna w podagryczniku, hamuje wzrost patogennych dla człowieka grzybów z
rodzaju Aspergillus i Candida oraz gatunku Cryptococcus neoformans. Przed atakiem grzybów chroni również falkarindiol. W stężeniu 20 µg/ml całkowicie hamuje wzrost grzybów Alternaria brassicicola i Septoria nodorum.

• Przyspiesza gojenie ran.

Ziele podagrycznika stosowano w formie okładu ze świeżo zerwanych liści lub świeżo wyciśniętego soku z podagrycznika, którym smarowano rany, miejsca po ukąszeniach, oparzeniach, czy nacierano bolące kości i stawy.

• Pozwala zmniejszyć hemoroidy.

• Działa łagodnie uspokajająco.

• Odtruwa organizm. Poprawia przemianę materii.

Picie naparu z podagrycznika to także naturalny sposób na oczyszczenie organizmu. Korzystnie wpływa na wątrobę i reguluje przemianę materii.

• Zaleca się go też w kamicy moczowej.

Przeciwskazania

Przy stosowaniu zwykle zalecanych dawek surowca nie ma informacji o występujących przeciwskazaniach.

Jak stosować 

NAPAR

1 łyżkę ziela zalewamy 1 szklanką wrzącej wody i parzymy 15 minut. Przecedzamy. Pijemy 2-3 razy dziennie.

Zewnętrznie

Napar można stosować do okładów przy bólach reumatycznych, artretycznych oraz przy ukąszeniach przez owady, przy oparzeniach. Można też używać go do przemywania cery trądzikowej.

PODAGRYCZNIK W KUCHNI

Roślinę można wykorzystać w kuchni na wiele sposobów, ale obecnie jest to raczej rzadki zwyczaj. Młode, świeże listki można dodawać do sałatek, surówek, kanapek i jajecznicy.

Można go dusić jak szpinak, dodawać do omletów, farszu do pierogów, sosów i zup. 

UWAGA

Wiele roślin z rodziny selerowatych ma kwiaty bardzo podobne do podagrycznika, kilka z nich jest trujących - nie należy ich zbierać, jeśli się nie ma pewności, że to podagrycznik!

💚 Ziele podagrycznika można kupić tutaj 👉 KLIK 

Źródła:

1. http://www.postepyfitoterapii.pl/wp-content/uploads/2014/11/pf_2012_244-249.pdf

2. http://www.czytelniamedyczna.pl/6323,zawartosc-polifenoli-w-ekstraktach-z-podagrycznika-pospolitego-aegopodium-podagr.html

3.fot.: atlas.roslin.pl