Estragon - (bylica estragon, draganek) - aromatyczna przyprawa do wielu dań i świetny zastępca soli!
Estragon (Artemisia dracunculus L.)
Inna nazwa: Bylica draganek, bylica estragon, bylica głupich, draganek, dragan.
Surowiec zielarski: ziele, korzenie.
Co zawiera (ziele): olejek eteryczny (w nim związek zwany estraglem), kumarynowce, flawonoidy (rutyna, kwercetyna), fitosterole, węglowodory nasycone C29H60 o temp. wrzenia 63-64 stopnie C, garbniki.
Aromat: silny, szczególnie przyjemny po wysuszeniu, korzenno-ziołowy.
Smak: Przypomina trochę anyż, jest jednak jest bardziej wyrazisty i dlatego trzeba go używać z umiarem. Ze względu na smak jest dobrym środkiem, którym można zastąpić sól.
Estragon, nazywany również bylicą estragonową bądź bylicą draganek, to zioło o niezwykłym aromacie i charakterystycznym zapachu i smaku. Historia wykorzystania estragonu sięga wielu lat wstecz. W średniowieczu uważano, iż jego ziele chroni przed smokami, jadowitymi wężami i wszelkimi czarami. Nazywano go nawet wężowcem lub wężowym zielem. 🐍🐉 Łacińska nazwa Artemisia dracunculus pochodzi od imienia greckiej bogini przyrody - Artemidy, a draco po łacinie określa węża lub smoka. W średniowieczu damy obdarowywały gałązkami estragonu swoich rycerzy, aby ich to ziele chroniło przed urokami, chorobami i nieszczęściami.
W dzisiejszych czasach zioło to wykorzystywane jest głównie jako przyprawa, ale często zdarza się, że zastosowanie znajduje w ziołolecznictwie. Poprawia trawienie, działa antybakteryjnie, grzybobójczo. Jest bardzo cenioną przyprawą używaną w wielu kuchniach na całym świecie.
Działanie lecznicze ziela estragonu:
- Poprawia trawienie. Pobudza wydzielanie soków trawiennych.
- Działa korzystnie przy cofaniu się żółci do żołądka i przy bólach wątrobowych (od pęcherzyka żółciowego). Polecany przy zaburzeniach trawienia i skurczach jelit.
- Estragon dobrze zastępuje pieprz i ocet w dietach przeciw niestrawności, a także sól w dietach bezsolnych, ponieważ łagodzi swym smakiem i aromatem brak tego składnika. Jest świetnym dodatkiem do ciężkostrawnych potraw mięsnych, gdyż ułatwia ich trawienie. Ale doskonale poprawia również smak drobiu i nabiału. Jako zamiennik soli estragon sprawdza się w rozmaitych sosach, musztardach i mieszankach ziołowych, a dodany do kwaszenia ogórków i kapusty, zapobiegnie ich psuciu się i pomoże utrzymać naturalną jędrność kiszonych warzyw. Pamiętajmy jednak aby estragonu nie gotować, gdyż to zniweluje jego smak. Do gotowanych potraw dodajmy go najlepiej na samym końcu, tuż przed zakończeniem gotowania.
- Działa lekko moczopędnie.
- Żółciopędnie.
- Przeciwrobaczo.
- Przeciwgrzybiczo.
- Antybakteryjnie.
- Działa wzmacniająco na organizm.
- Przeciwzapalnie.
- Przeciwskurczowo.
- Poprawia apetyt.
- Pobudza miesiączkowanie, ale jednocześnie zmniejsza bóle miesiączkowe i łagodzi objawy nerwowe zespołu przedmiesiączkowego.
Estragon w kuchni
✅ Estragon możemy dodawać do potraw zarówno w formie świeżej, jak i suszonej. Używając świeżych liści warto jednak pamiętać, by nie dodawać ich na samym początku gotowania – zbyt długa obróbka termiczna rośliny sprawia, że staje się ona gorzka.
✅ Nie można używać zbyt wiele estragonu, bo jest przyprawą bardzo "esencjonalną", wystarcza parę listków, by już dodać smaku i aromatu potrawie.
Suszony, sproszkowany estragon dodaje się do:
- Potraw z drobiu.
- Cielęciny.
- Baraniny.
- Dziczyzny.
- Ryb.
- Zup.
- Marynat.
- Nadzienia pierogowego.
- Omletów.
- Pikantnych sosów.
- Ketchupu, majonezu.
- Można go też używać przy kwaszeniu ogórków (dla zapachu i ujędrnienia), marynowaniu grzybów.
- Estragon wchodzi również w skład ziół prowansalskich oraz innych mieszanek ziołowych.
Świeży estragon dodaje się do sałatek, serów, pizzy.
✅ Z estragonu można przyrządzać aromatyczny ocet, wkładając gałązkę do butelki z octem winnym, najlepiej domowej roboty.
NAPAR Z ESTRAGONU (Przy nieżytach układu pokarmowego lub oddechowego, wzdęciach)
1 łyżkę świeżego lub suchego, rozdrobnionego ziela lub samych listków zalewamy 1 szklanką wrzącej wody lub mleka. Zaparzamy 20 minut pod przykryciem, a następnie przecedzamy. Pijemy 1-2 razy dziennie po 1 szklance naparu. Przy nieżytach układu pokarmowego napar zaleca się pić co 2 godziny po 100 ml. Przy nieżytach układu oddechowego: 100-200 ml co 3-4 godziny, z miodem i czosnkiem.
Źródła:
- Gumowska I.: Ziółka i my; Wydawnictwo PTTK „KRAJ”; Warszawa 1984,
- Tyszyńska - Kownacka Danuta, Starek Teresa: Zioła w polskim domu; Wydawnictwo WATRA; Warszawa 1988
Komentarze
Prześlij komentarz